terug

We zijn inmiddels al weer bijna een week thuis.
De vlucht naar huis was lang, maar allebei de jongens deden het super goed. Rond 7 uur waren we weer in Nederland. In Curacoa toen  we naar het vliegtuig liepen (na  al een flinke controle), alle rolstoel mensen gaan eerst het vliegtuig in, moesten we allemaal in een rij gaan staan en toen liepen er 2 honden langs. Dit haddan wij nog niet meegemaakt. Ik voelde mij een beetje crimineel achtig
Er was gelukkig niets aan de hand, maar toen we verder liepen nog weer langs die hond, ging die ineens aan Marc zitten snuffelen maar we mochten doorlopen. Zucht.

Langzaam pakt iedereen weer het gewone leven op. Het omschakkelen viel wel een beetje tegen. Vooral Marc was snachts erg in de weer, sliep slecht.
Marc is weer naar school gegaan, en Martin en Ik zijn weer aan het werk.
Mike geniet nog even van zijn vakantie.
Wat Marc geleerd heeft met bij de dolfijnen pakt hij thuis goed op.
Aan/uitkleden gaat steeds beter, vind het ook steeds leuker. Mag ook kiezen wat hij aan wil. Dus als de combinatie gek is, heeft hij het zelf uitgekozen;)
Doet thuis kleine h.h. klusjes voor mij, en hij is druk met allerlei geluiden te maken.
ook ga ik voor Marc zijn spraakcomputer weel verbeteren, gister is er iemand geweest voor wat meer uitleg.
We houden jullie op de hoogte.
Knuffel van ons allemaal
Martin Joke Mike en Marc

gister laatste dag

Ik was vanmorgen een beetje in de war.

Ik werd wakker dacht 10 over 6, eruit je moet zwemmen. Was ik Mike aan het wakker schudden bleek het pas 10 over 5 te zijn, zucht. Oke dan heb ik nog even tijd om te schrijven van gisteren.Natuurlijk het wordt wel saai maar ja, heb ik gezwommen, ontbijtje genomen met de jongens. Martin moest al heel vroeg de auto even wegbrengen.

Om 9 uur moesten we klaar staan, we zouden met z'n alle maar de glas boot gaan.  Ja jullie lezen het goed ik ben mee geweest.

Dit was toch echt wel heel leuk, een tochtje van ongeveer anderhalf uur en dan zit je onder in de boot, gen allebei de kanten is van glas, zodat je heel goed kan zien wat er onderwater leeft. Ik heb het duik gevoel ervaren wat Mike en Martin altijd proberen te vertellen. Maar wat onwijs veel vis is er. De gids van de boot ging ook nog de vissen voeren, dit deed hij duikend langs het raam, en kwam de vis  heel dichtbij.

Daarna hebben we Opa en Oma het Westpunt nog laten zien. Als je hier bent moet je natuurlijk daar geweest zijn.

Later nog genoten voor de laatste keer van de zee, om af te spoelen nog in het zwembad gesprongen. Ja en er moest natuurlijk ook al wat koffers ingepakt gaan worden.

Vandaag komt de taxi om 12:45 en vliegen we om 15:45 en zijn we donderdag ochtend weer in Nederland.

Dan ga ik nu toch echt maar mijn laatste baantjes zwemmen.

Liefs Martin, Joke, Mike en Marc

de grote dag

  

Gister inmiddels was de grote dag.

Corrie en Edwin gaan trouwen.

Het begon zoals altijd, eerst zwemmen, lekker ontbijtje.

Mike en Martin hadden nog hun laatste 2 bootduiken, wat wel een lastige was i.v.m. de stroming was het te moeilijk om te duiken.

Ik ben met Marc, Opa, Oma, Corrie en Edwin naar de Jan Thiel baai gegaan om lekker te zwemmen in zee. Beetje snorkelen, hangen,  krantje gelezen gewoon genoten

Ook nog een heerlijke massage genomen, (dit keer wel door een lekkere neger) kon mijn geluk niet op natuurlijk haha......

Rond twee uur waren we allemaal weer bij ons appartement en hebben we nog gegeten.

Nou toen was het toch echt tijd om ons te gaan om te kleden en zo.

Om half 5 verzamelen bij hun appartement om vandaar uit met z'n alle naar het strand te lopen. We hadden veel bekijks.

Corrie had een prachtige rode jurk aan, die Oma zelf had gemaakt. Edwin was strak in pak, alleen was het zo warm dat het zweet van je rug af liep.

Daar aangekomen stond er al een bandje te spelen, wat heel erg Marc zijn aandacht trok. Na het officieel gedeelte, hier op Curacao moet je 6 getuigen hebben, Martin en ik mochten dit allebei. Marc had ook een taak en moest de ringen naar Corrie en Edwin toebrengen, Mike heeft hem geholpen en dit ging super goed. Nee ze zijn niet in het zand gevallen gelukkig....
We kregen een overheerlijk  drankje aangeboden,, het bruidspaar mocht de taart aansnijden. Dit ging volgens de gebruiken van hier, elkaar met de vingers een stukje taart in de mond doen ( gelukkig was het een stevige taart) en vervolgens foto's maken alleen en met de familie.

Tussendoor  hadden wij  even tijd om bij te komen. 's avonds lekker gegeten bij Hemingway. Heb ik naruurlijk snel de fotos bekeken op de computer.....

Morgens had het onwijs geregend, maar v.na gelukkig een strak heldere lucht.

Het was echt een top bruiloft die je niet snel zal vergeten ook omdat de locatie zo geweldig is. Het is zeker een aanrader als je plannen hebt.......

Dit was vanaf hier het laatste bericht.

Morgen vliegen we terug naar Nederland.

En kunnen we terug kijken op een hele fijne vakantie, twee super therapie weken, en een bruiloft.

Iedereen bedankt voor het achterlaten ven een gezellig berichtje dat werd hier altijd hartelijk ontvangen.

Nog eenmaal een hele warme groet en knuffel van hier.

Martin, Joke Mike en Marc

curacaou 2011